Μέντελσον-Μπαρτόλντι, Γιάκομπ Λούντβιχ Φέλιξ

(Jakob Ludwig Felix Mendelssohn-Bartholdy, Αμβούργο 1809 – Λειψία 1847). Γερμανός συνθέτης. Ήταν εγγονός του φιλόσοφού Μόζες Μ. (βλ. λ.), αν και η οικογένειά του είχε ασπαστεί τον χριστιανισμό. Έμαθε να παίζει πιάνο με τη μητέρα του τελειοποίησε τις σπουδές του με τον Τσέλτερ, για να ξεκινήσει σε νεαρή ηλικία τη δραστηριότητα του ως πιανίστας και συνθέτης. Υπήρξε φίλος του Γκέτε, του Βέμπερ και του Κερουμπίνι, και είχε αποκτήσει πολύ νωρίς μεγάλη φήμη στους κύκλους των Γερμανών διανοούμενων. Χάρη σε μια συνειδητή και βαθιά αντίληψη της μουσικής παιδείας ως προς τα σύγχρονα επιτεύγματα και ως προς το παρελθόν (είναι γνωστό ότι ο Μ. διηύθυνε για πρώτη φορά ύστερα από τον θάνατο του Μπαχ Τα κατά Ματθαίον Πάθη), μπόρεσε να εκφράσει μια τέλεια ενότητα μεταξύ του κλασικισμού και του ρομαντισμού. Απέχοντας από τα μεγάλα προβλήματα και τις σύνθετες περιπλοκές πολλών συγχρόνων του συνθετών, ο Μ. συγκέντρωσε την προσοχή του πάνω στη χαρά της ζωής, του στοχασμού και του τραγουδιού. Ο Μ. οδήγησε σε ακραίο σημείο ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του γερμανικού πνευματικού πολιτισμού: τη χαρά και το καθήκον που προέρχονται από τη συνείδηση της εξάρτησης από ένα σύμπαν όπου ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος. Ύστερα από μερικά ταξίδια ανά την Ευρώπη, όπου γινοταν παντού δεκτός με τιμές, ο Μ. ανέλαβε τη διεύθυνση του Gewandhaus της Λιψίας, το οποίο άγγιξε ένα πολύ υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο. Μεταξύ των πολυάριθμων έργων του, αναφέρονται ιδιαίτερα επτά εισαγωγές (που συνέθεσε κατά την περίοδο 1826-39), πέντε συμφωνίες (μεταξύ των ετών 1824-42), σκηνική μουσική, κοντσέρτα (περίφημο είναι το Κοντσέρτο για βιολί), καπρίτσια, ψαλμοί μουσική δωματίου (ένα σεξτέτο 1824· ένα οκτέτο, 1825· δύο κουιντέτα 1826 και 1845· κουαρτέτα, τρίο, σονάτες, κ.ά.), πολλά Lieder και οι ψαλμοί Παύλος (1836) και Ηλίας (1846). Πέθανε λίγους μήνες μετά από την αδελφή του, Φάνι, αδυνατώντας να ξεπεράσει τον χαμό της. Προσωπογραφία του Γερμανού συνθέτη Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντι.